Zielony (Leśny-południowy) Szlak Puszczy Kampinoskiej

przez MarcinM · Opublikowano 17 lipca 2020 · Zaktualizowano 4 maja 2021

Mój drugi indywidualny KampiUltraRun. Tym razem idąc za ciosem pobiegłem szlakiem, który uważam za najładniejszy. Pewnie, że nie wszędzie w Kampinosie byłem ale z tych miejsc co widziałem, to zielony szlak naprawdę rządzi. Dla uściślenia jest to „Zielony, południowy szlak leśny”.

Początek (lub koniec) szlaku znajduje się w dobrze mi znanym miejscu, czyli na parkingu szpitala w Dziekanowie Leśnym. Tam też swój początek ma główny szlak czerwony. Trasa szlaku „Leśnego” przebiega przez wschodnią i zachodnią część parku, w znacznej części południowymi obszarami. Często są to wąskie „single-tracki”, których na próżno szukać np.: na szlaku czerwonym. Te miejsca są niewątpliwie ozdobą całej trasy. Wysokie paprocie i borówki, które otaczają wąskie ścieżki tworzą bardzo ładne tunele i bieg tymi, krętymi odcinkami nie jest nudny. Zdecydowanie wolę takie ścieżki niż szerokie, piaszczyste trasy pożarowe.

A wiec za ciosem… Start ok 7:00 w Dziekanowie Leśnym. Początek, razem ze szlakiem czerwonym do Mogilnego Mostku, gdzie odbijamy w lewo. Biegnąc szlakiem czerwonym obiegaliśmy Obszar Ochrony Ścisłej od strony północnej, tym razem od południowej (przez posadę Sieraków). Dobiegamy do „autostrady” łączącej Truskaw z Palmirami co oznacza, że właśnie mijamy 7 km trasy. Drogą nie biegniemy „na wprost” do Palmir, skręcamy w lewo i zaczynamy pierwszą górsko-kampinoską przygodę. Przed nami kilka pagórków, które już znamy ze szlaku czerwonego. W okolicach Starej Przepompowni (a nie bunkrów jak kiedyś myślałem) mamy kilka górek, m.innymi: Zdrojowa, Ćwikowa, Tygrysia. Mijamy Karczmisko i biegniemy w kierunku Zaborowa Leśnego gdzie łączą się szlaki zielony i żółty (przy mogile Postańców z 1863r.) a potem przy polu biwakowym z niebieskim, południowym Szlakiem Obwodowym. W tym miejscu wbiegamy na długą kładkę która poprowadzi nas przez mokradła Obszaru Ochrony Ścisłej Kalisko. Możemy tam napotkać wiele gatunków ptaków (i oczywiście owadów a nawet bobry). Piękne miejsca mokradeł i bagien oczywiście przyciągają niestety komary dlatego na tą wyprawę należy wyposażyć się w środek odstraszający (najlepiej silny). Zielonym szlakiem obiegamy Kalisko (kilka kilometrów) i powracamy w pagórkowaty teren Ławskiej a potem Dębowej Góry. To już 18ty kilometr trasy, a po dobiegnięciu do skrzyżowania ze szlakiem żółtym mamy przed sobą ostatnią prostą do Roztoki. Zielonym Szlakiem do tego miejsca jest 1,5 km dalej niż czerwonym (ok 22km).

W Roztoce rozpoczyna się jedyny odcinek trasy gdzie szlak zielony biegnie bardziej na północy Kampinosu niż czerwony. Pp przekroczeniu (już 3ci raz) szlaku żółtego rozpoczyna się najładniejszy fragment szlaku. To tutaj znajdziemy wspominane już malownicze single-tracki, które będą przeplatać się do ok 32km trasy. Wcześniej dobiegamy do miejscowości Górki, tam chwila asfaltu i znów single. Biegniemy już na wysokości miejscowości Kampinos, docieramy kolejny raz do szlaku niebieskiego co oznacza, że za chwilę dotrzemy do Granicy. W Granicy możemy pozwiedzać m.innymi: Skansen wsi mazowieckiej oraz dąb Leśniczego. Docieramy do dużego skrzyżowania szkalków (35km trasy) i przed nami jeszcze ok 17km. Znów zaczyna się bardzo kręty, wąski i malowniczy szlak, który doprowadzi nas do Białej Górki i Góry koło św. Teresy gdzie znajduje się wieża obserwacyjna. Dalej krętą ścieżką docieramy do dużej polany a następnie po przecięciu drogi do terenu Olszowieckie Błota co zwiastuje końcówkę lasu (i cienia). Tutaj trzeba być uważnym bo szlak jest dość zarośnięty i łatwo przegapić skręt z drogi (w lewą stronę). Polami przecinamy dwa Kanały Olszowieckie i docieramy do miejscowości o sympatycznej nazwie – Pindal. Oznacza to, że właśnie opuściliśmy Kampinoski Park Narodowy. Do końca szlaku mamy jeszcze 4km i są one już dość nudne i szutrowo-asfaltowe. Zbliżamy się już do Żelazowej Woli gdzie kończy się Zielony Szlak Leśny. Koniec naszej trasy znajduje się przy parku, w którym usytuowany jest dom urodzenia Fryderyka Chopina oraz Muzeum i miejsce koncertów. To taka nagroda na zakończenie, taki „medal”, który zawiśnie w mojej głowie i będzie przypominał, że kolejny raz coś „przeskoczyłem” – kolejny level, kolejny kod doprogramowany do mojej głowy:)